O, musiqiçidir, Anadolu rok musiqisinin 90-larda parıldayan bir ulduzu. "Yollarda bulurum səni" albomu bizim gəncliyimizin vaz keçilməzi idi. Sonralar çox albomu oldu, hətta ən uzun - 12 saatlıq konserti ilə rekord qırdı, amma sadəcə musiqisi ilə sevilmədi. O, Vicdanı ilə, Vətəndaş olmağı ilə, ehtiyacı olan insanlara hər cür yardımı ilə, yardımlaşma və paylaşma ənənəsini toplumda daha yayğın hala gətirməsi ilə, qəlbi, ruhu sevgi dolu insanların yaşadığı bir ölkə üçün durmadan çalışması ilə türk toplumu tərəfindən sevildi.

 

Vicdan həyat qurtarır... Bu, bəlkə də utopiya kimi gələcək sizə, amma olsun. İnsanlıq materialist düşüncə ilə olmur, elə utopik ideallarla həyata keçir.

 

Haluk Ləvənt İstanbul boğazının ən lüks villasını almaq arzusu ilə yox, Türkiyədə yoxsulluğu aradan qaldırmaq, yoxsul insanlara dəstək olmaq üçün “nə edə bilərəm?” arzusu ilə yaşadı.

Və bax, utopik idealları bu gün yüzlərlə insanın həyatın xilas etdi, bundan sonra da topladığı yardımlarla minlərlə insanın həyatını xilas edəcək. Artıq evlər tikməyə başlayacaqlarını elan etdi.

 

Bax, görürsünüz, VİCDAN NECƏ HƏYAT QURTARDI?..

İndi isə özümüzə və cəmiyyətimizə, özəlliklə sənət cameəmizə məşhur filmdəki o sualı vermək istəyirəm: Axı, bizdə niyə o əjdahadan yoxdur? Axı, bizim sənətçilər niyə belə utopik arzularla bəslənmək istəmirlər?..

 

Niyə bəsit məişət problemləri ülvi məqsədlərdən irəli gəlməlidir? Düşündürür, bu sualllar. Cəmiyyət olaraq, bu suallara cavab axtarmalıyıq. Vicdanlı və milli şüura sahib vətəndaşlara ehtiyacımız var. Həm insanımızı yaşatmaq, həm dövlətimizi inkişaf elətdirmək üçün. Başqa yol yoxdur!

P.S: Məsələnin mahiyyəti yardım toplamaq deyil, belə başa düşülməsin deyə, statusu ikinci dəfə təkrar oxumaq olar...