10 noyabr 2020-ci ildə 44 gün davam edən Vətən Savaşı böyük hərbi üstünlüyümüzlə sona çatdı.
Hər şeydən öncə bizə bu uğurları yaşadan ordumuzun və şəhidlərimizin qarşısında baş əyirik. Ali Baş Komandanın siyasi iradəsi nəticəsində qazandığımız hərbi uğurları qorumaq hər bir azərbaycanlının borcudur. İki gündür, məlum atəşkəs bəyanatında Rusiya qoşunlarının sülhməramlı adı ilə buraya gəlməsi cəmiyyətdə haqlı, qəzəbli narahatlıqlar doğurub.
Hərbi qalibiyyətə baxmayaraq, məsələnin əlbəttə ki, hər zaman olduğu kimi siyasi cəhətdən qaranlıq tərəfi Rusiyadır. Əslində 200 ildir, yaşadığımız bütün siyasi uğursuzluqlarımızın baiskarı Rusiyadır.
Bu 200 ildə ilk dəfə idi ki, Azərbaycan dövləti və ordusu çox böyük qələbələr əldə edirdi, həm də çox qısa müddətə və üstün, müasir hərbi texnologiya sayəsində az itki ilə.
Biz sübut edə bildik ki, dövlət də qura bilirik, ordu da. Biz göstərdik ki, Türkiyə, İsrail, Pakistan, Ukrayna, Böyük Britaniya və s. dövlətlərlə qurduğumuz düzgün diplomatik münasibətlər lazımi anda öz bəhrəsini verir. Bu dövlətlərin mənəvi və siyasi dəstəyini bu və ya digər dərəcədə gördük.
Bütün bu uğurların fonunda həmişə olduğu kimi, qanqaraldıcı məqam Rusiyanın qapıya dayanması oldu. Savaş başlayandan 44 gün ərzində Rusiya guya “susdu” - baxmayaraq ki, dövlət başçısı az qala bütün müsahibələrində Ermənistanı Rusiyanın silahlandırdığını dedi, Rusiyanın vətəndaş institutlarının erməniləri aşkar şəkildə dəstəklədiyini, ölkəmizə qarşı isə düşmən mövqe sərgilədiyini dəfələrlə vurğuladı. Hətta Prezident İlham Əliyev Rusiya telekanallarının birinə müsahibə verərkən də bu məsələ ilə bağlı etirazını bildirdi.
Qısacası, sülhməramlı sözü ilə Rusiya ifadəsi arasında yaxından-uzaqdan heç bir siyasi bağlantı ola bilməz.
Lakin bu, bir faktdır ki, Rusiya güclü qonşudur, böyük hərbi gücə malikdir. 1918-ci ildən indiyədək bizə qarşı olan ölkə Rusiyadır, bu, faktdır.
Yaxşı indi biz nə edək, dövlət qurmayaq?
Müstəqil siyasət yeritməyək ki, Rusiya gücdür?
“Siyasi reallıq” deyərək, siyasi iradə göstərməyək?
Bizim hesabımıza dolanan Gürcüstan siyasi iradə qoya bilir, biz yox?
Rusiyadan asılı olmayan siyasət yürüdə bilir, biz yox?
Biz məgər Ermənistanıq? Qarabağ kartından istifadə edərək, illərdir, əlində kukla edib Ermənistanı. Hər gün bir dövlət çevrilişi edir Ermənistanda, indi də Paşinyanı cəzalandırır anti-Rusiya çıxışlarına görə. Qarabağ mafiyası yaradaraq, nəfəsini kəsib Ermənistanın. Ermənilərə “sən heç kimsən, istəyərəm, səni əzdirərəm, istəyərəm, səni qurtararam” – deyir, çünki sahibi özüdür.
Ümumiyyətlə regionda Rusiyaya yönəlik siyasətin heç vaxt uğur gətirməyəcəyini qəbul etməliyik. Rusiya qapıdadır və bundan sonra Azərbaycan dövlətinin atacağı addımlar ancaq bu təhlükəli tendensiyanın qarşısını almaq üçün hesablanmalıdır.
Rusiya nədir? Rusiya təkcə hərbi güc deyil, Rusiya illərdir, verdiyi təhsil sayəsində formalaşdırdığı “rusqafalı” ordusudur içərimizdə, bir rus xofudur içərimizdə, hətta bəzən xəyanətdir içərimizdə.
Əslində, savaş başlayandan görünən o idi ki, rus ssenarisiylə yetişmiş yerli siyasi elitanın babaları prosesdən aralaşdırılsa da, tör-töküntüləri iş başındadır, təlimə uyğun müvəqqəti olaraq, Türkiyəni öyür və məqamı gözləyir.
Hansı fikir formalaşırdı ictimaiyyətdə? Rusiya göz yummasa, biz qalib gələ bilmərik . Rusiya ictimai institutlarında baş verənlər isə erməni lobbisinin işidir. Bu, yanlış fikir idi və bu fikri tirajlamaqla ordunun əməyini, Türkiyənin mənəvi-siyasi dəstəyini aşağılayırdılar.
44 gündür, izləyirəm, müşahidə edərək qeydlər aparıram, kimlər hansı ironiya və ritorika ilə xalqı çaşdıracaq statuslarla zərbələr vurdular və hələ də davam edirlər.
Xüsusən, “oturun yerinizdə, bir dövlət bilir, bir də biz bilirik nə olur” - deyənləri nəzərdə tuturam.
Siz kimsiniz axı? Hər fürsətdən istifadə edərək, biriniz partiya, biriniz tədqiqat mərkəzi, biriniz media qurumu başında oturub xalqı aşağılayan, Şəhidin qanı, Əsgərin gücü, Türkiyənin siyasi-mənəvi dəstəyi nəticəsində alınan torpaqlarımızı “rusun susmağına borcluyuq” yazırsınızsa, bizi qarşınızda görəcəksiniz.
Bəli, dövlətimiz Rusiyayla bir yolla anlaşmalıdır, amma cəmiyyət rusa tabe olmağa hazırdırsa, bu qorxuludur. Baxın, sizlər bu cəmiyyəti rusa tabe olmağa hazırlayırsınız. Siz rusdan daha qorxulusunuz. Bunu əlində bayraq edənləri, rus xəttini burada yeridənləri savaşdan qabaq təmizləmək lazım idi. Görünür, “təmizləmə” sona çatdırılmayıb.
Azərbaycan efiri Anarın ssenarisi, Rasim Ocaqovun rejissorluğu ilə çəkilmiş “ Otel Otağı” filmini xatırladır. Harada fürsətçi var, ingilis bayrağı kimi, hər havaya uyğun dalğalanan insanlar böyük əksəriyyətlə efiri zəbt etdilər. Axı Azərbaycanın böyük dərdi Qarabağdır, lakin tək düşməni erməni deyil.
Bəli, rus Azərbaycan torpağındadır. Hansı ki, o torpaqların daha böyük hissəsində itlər oturmuşdu indiyə kimi. Uğurumuz odur ki, böyük hissəsində indi bizim Əsgərdir. Böyük hissəsi Azərbaycan dövlətinə tam tabedir. Bayrağımız dalğalanır. Bu, böyük zəfərdir. İndi az hissəsində rus öz adıyla oturmağa gəlir. Biz dəqiq bilirik ki, artıq düşmən öz adıyla girib torpağımıza.
Biz iti qovduq, yiyəsi gəldi. Deməli, indiyə kimi göstərdiyimiz milli birliyi qorumalı və Rusiyaya göstərməliyik ki, səninlə hesablaşırıq, ancaq qətiyyən qorxmuruq.
Torpaq itirə bilərik, amma dövlətimizi əsla.
Torpağı güclənib, 40 günə geri ala bilərik. Dövləti bərpa etmək əsrlərlə çəkir.
Ən çətin anımızda qardaşımız Türkiyəyə güvənirik. Burada olmalıdır. Hərbi bazalarını qurmalıdır. Ən azından torpağımıza qonmuş “sülh quşundan” bizi qismən qorumaq üçün.
Sülhməramlı adıyla deyil, məhz hərbi bazalarını yerləşdirməli, Ermənistan və Rusiya arasında bağlanmış müqavilənin bir tipi də Türkiyəylə bizim aramızda bağlanmalıdır.
Bəli, Rusiyaya duruş gətirən bizik, əsrlərdi, qanı tökülən bizik, lakin bir NATO ölkəsinin ölkəmizdə hərbi bazası güvən deməkdir.
Təsəvvür edirsiniz biz qadınımızı, körpəmizi, qocamızı yenidən rusun olduğu yerlərə köçürdürük. Kim təminat verə bilər ki sabah ikinci Xocalı törədilməyəcək?
Bu təminatı yalnız Türkiyə verə bilər.
Gələcək nəsillərə güvənli və ələlxüsus da, Rusiya və İran qarşısında bizə hərbi siyasi dəstəyi olan Dövlət buraxmalıyıq.
Və nəhayət, dünən də yazdığım kimi, prosesləri təmkinli, soyuqqanlı izləməli, savaş zamanı qazandığımız milli birliyi qoruyub saxlamalı və bütün gücümüzlə ictimai rəyi Türkiyə və Azərbaycanın daha dərin hərbi-siyasi birliyinə yönəltməli, Rusiyanın müharibə zamanı Ermənistana olan dəstəyini və rus cəmiyyətinin ictimai-siyasi şəxslərinin bizə şovinist və nifrət dolu baxışlarını unutmamalı, Rusiyanın sülh deyil qan ocağı olduğunu daim cəmiyyətimizə xatirlatmalıyıq.
Nə olursa olsun, bütün narahatlıqlara baxmayaraq, Şəhidlərimizin tökülən qanı və ruhu xətrinə qazandığımız milli birliyi qorumalıyıq.
Çünki biz bu savaşda təkcə torpaq qazanmadıq, həm də milli birlik qazandıq!
Birliyimizi qoruyaq ki, Qələbə bizim olsun!
